جویدن ناخن در کودکان
جویدن ناخن در کودکان نه تنها برای سلامت آنها مضر است، بلکه یک عادت آزار دهنده به حساب می‌آید. این مقاله به بررسی عواملی می‌پردازد که موجب بوجود آمدن این عادت شده و برخی درمان‌های مؤثر آن را نیز معرفی می‌‌نماید.
مطالعات نشان می‌دهند که تقریباً 30 تا 60 درصد کودکان دارای عادت جویدن ناخن می‌باشند. همراه با آن، مکیدن انگشت شست، تاب دادن مو و دست در بینی کردن بعضی عاداتی هستند که به طور متداول در کودکان دیده می‌شوند. کودک ممکن است نسبت به این حقیقت ناآگاه باشد. با این حال، در مورد پدر و مادر این امر صدق نمی‌کند. جویدن ناخن معمولاً با افزایش سن از بین می‌رود. با این حال، بسیاری از کودکان این عادت را با خود به نوجوانی می‌برند. مطالعات مختلفی صورت گرفته و یافته‌های آنها تنها ترس والدین نسبت به این عادت در کودکان را تصریح ساخته‌اند. به عنوان مثال، بعقیده‌ی «اصول آموزش مؤثر به کار رفته در جویدن ناخن» مطالعه‌ای که توسط تری ام. مک کلاناهان (Terry M. McClanahan) صورت گرفت، 28 تا 33 درصد کودکان بین گروه سنی 10-7 سال، 44% نوجوانان، 19 تا 29 درصد بزرگسالان و به طور شگفت آوری، 5% از افراد مسن دچار این عادت هستند. در نتیجه، مشکل بسیار متداولی است. هماهنگ با یافته‌های مطالعه‌ی مک کلاناهان، بزرگسان بسیاری را دیده‌ایم که ناخن‌های خود را می‌جوند که این عادت می‌تواند مربوط به دوران کودکی آنها باشد. اجازه دهید علت جویدن ناخن توسط کودکان و چند درمان برای آن را مورد بررسی قرار دهیم.
علل
اگرچه جویدن ناخن مشکلی عادی است، تحقیقات زیادی جهت تعیین علت آن انجام نشده است. گرچه رهایی از استرس به اعتقاد بسیاری علت پشت این عادت است، علل دیگری نیز برای آن در نظر گرفته می‌شود. به عنوان مثال، برخی بر این باورند که این ژنتیک است که ماهیتاً فرزندان والدینی که ناخن خود را می‌جوند و یا این عادت را در کودکی داشتند، در مقایسه با دیگر کودکان به احتمال زیاد دچار این عادت می‌کند. با این حال، این خلاف نظریه‌ی همگانی بود که ناخن جویدن را یک عادت اکتسابی و یا «غیر ژنیتکی» می‌داند. دیگرانی هم هستند که ارتباط میان مکیدن انگشت شست و جویدن ناخن را مورد تأکید قرار داده‌اند. اگرچه این دو عادت مشخص شده است که به طور همزمان در بسیاری از کودکان دیده می‌شود، اما تمام کسانی که شست خود را می‌مکند، لزوماً ناخن‌های خود را نمی‌جوند. از اینرو، اکنون به نظر می‌رسد که اضطراب و استرس علت پشت این عادت بوده و این نظریه در حال پیشرفت و موفقیت است. این وضعیت را همچنین به اعتماد بنفس پایین نسبت داده بطوریکه به عنوان مکانیسمی جهت از بین بردن فشار و احساسات سرکوب شده عمل می‌کند. بعضی روانشناسان نیز بر این باورند که این امر واکنشی به برخی مشکلات عاطفی یا روانی عمیق و ریشه دار است.
درمان
کسانی که دوست دارند بدانند که چگونه می‌توانند این عادت را در فرزندانشان متوقف سازند، چند راه‌کار ارائه شده است که برای بعضی والدین مؤثر واقع شده‌اند. آنها را امتحان کنید:
• سعی کنید بیابید که آیا دلیل این عادت فرزندتان استرس و فشار روانی است یا خیر. در صورتی که این گونه باشد، هدف شما بایستی شناسایی شرایطی باشد که موجب ایجاد استرس در کودکتان می‌شود. آیا فرزندتان شروع به جویدن ناخن‌های خود پس از نقل مکان شما به یک خانه‌ی جدید کرده است؟ و یا آیا مدرسه‌ی جدید او است که فکر می‌کنید علت به وجود آمدن استرس در او شده است؟ تغییر علت اضطراب در چنین مواردی مشکل است. با این حال، صحبت کردن و مطمئن ساختن کودک خود از محیط جدید کمک بزرگی در جهت قادر ساختن او به مبارزه با استرس خواهد بود.
• با کودک خود در مورد عادتش صحبت کنید. به او توضیح دهید که این عادت خوبی نبوده و می‌تواند مشکلاتی را برای سلامتی‌اش به همراه داشته باشد. همچنین اهمیت مراقبت از ناخن و نحوه‌ی پرداختن به آن را توضیح دهید.
• هنگامی فرزندتان که ناخن خود را می‌جود، ذهن او را به چیز دیگری منحرف کنید. این امر شما را ملزم می‌سازد که شرایطی را شناسایی کنید که موجب می‌شود او ناخن خود را بجود. به عنوان مثال، چنانچه کودک شما این کار را در زمانی که در یک سفر طولانی بوده و یا بیکار نشسته باشد، انجام می‌دهد، علت آن می‌تواند ملالت باشد. به او چیزی دهید که با آن بازی کرده و او را مشغول سازد.
• همچنین می‌توانید ناخن کودک خود را با محلول یا چیزی تلخ که ماده‌ی مضری در آن نبوده و برای سلامت کودک خطرناک نباشد، بپوشانید. طعم تلخ به کودک شما کمک خواهد کرد از شر این عادت خلاص شود.
• این روش درمانی برای دخترهای بزرگتر بسیار عالی عمل می‌کند. به آنها بگویید که اگر ناخن‌هایشان بلند و مرتب باشند و در مراسم خاصی روی آنها لاک صورتی براقی بزنند چقدر ناخن‌هایشان زیبا به نظر خواهد رسید.
• کودک خود را به هنگام نجویدن ناخن‌هایش مورد تشویق قرار دهید. این کار اعتماد بنفس او را افزایش خواهد داد. همچنین گاهی جوایزی را به او داده تا به درک این حقیقت که تلاش‌هایش در ترک این عادت مورد قدردانی قرار می‌گیرد، کمک شود. با این حال، بیش از حد به او هدیه ندهید، به این دلیل که تشویق مداوم ممکن است اثر منفی بر روی کودک گذارد.
• این راه‌کار ممکن است کمی عجیب به نظر رسد، اما گاهی بهتر است این عادت را به حال خود رها کرده تا به خودی خود از بین برود. به این دلیل که در اکثر موارد، کودک با بزرگتر شدن این عادت خود را کنار می‌گذارد. این اتفاق معمولاً زمانی رخ می‌دهد که کودک شروع به رفتن به مدرسه کند و همچنین فشار همسالان موجب تقویت عادات خوب در او خواهد شد.
جویدن ناخن یکی از انواع خفیف عادات خود آسیبی در کودکان است. اگرچه در بسیاری از موارد، تنها به جویدن ناخن‌ها محدود می‌شود، اما بعضی کودکان به پوست سفت اطراف ناخن آسیب رسانده و همچنین پوست و گوشت اطراف ناخن را می‌جوند. این امر ممکن است زخم‌های خطرناکی را بوجود آورده و همچنین زمینه‌ای را فراهم سازد که باکتری‌ها و دیگر میکروبها وارد بدن شوند. چنانچه جویدن ناخن شدید باشد و همچنین همراه با دیگر رفتارهای مخرب آسیب رسان به خود مانند کندن مو باشد، بایستی بلافاصله با یک متخصص کودک در این خصوص مشورت نمایید.
جویدن ناخن ممکن است علل مختلفی داشته باشد. با این حال، رویکرد درمان آن تنها یکی است، و آن از طریق عشق و صبر میسر خواهد بود. رهایی از این عادت در کودکان از طریق تقویت مثبت و ایستادگی مشکل نخواهد بود، هرچند در اکثر موارد این عادت به خودی خود به مرور زمان از بین می‌رود.
منبع:راسخون
