خاکشیر، دوست کبد

خاکشیر، دوست کبد
مصاحبه با دکتر مهدی اسحاقی (محقق طب سنتی)

فوائد خاکشیر:

1) خاکشیر در نقش یک ملین:

حجمی از آن را (یک دو الی سه قاشق غذاخوری) با آب جوش مخلوط می کنیم. در این حالت خاکشیر لینت بیشتری پیدا کرده و به عنوان دارویی ضد سودا و ضد بلغم عمل می کند.

2) خاکشیر در نقش یک ضد کاهنده قند خون:

خاکشیر را به مدت 15 دقیقه با آب می جوشانیم و چون یک نوشیدنی تلخ حاصل می شود، برای رفع تلخی آن با مقداری نبات آن را می جوشانیم. در این حالت، خاکشیر کیفیتی پیدا می کند که برای بیماری های عفونی معده و دستگاه گوارش (بخصوص درمان هلیکوباکتر پیلوری) یک ضد عفونی کننده قوی است، هم چنین این حالت، تقویت کننده معده هم محسوب می شود.

3) خاکشیر در نقش بهترین منضج (= داروهای پزنده):

صفرا و دفع کننده و کاهنده حرارت کبد- خاکشیر با سکنجبین (مخلوط با آب سرد): در این حالت از قبل خاکشیر را می شوییم و سپس به ترکیب سکنجبین و آب سرد اضافه می کنیم. کیفیت خاکشیر در این حالت دفع کنندگی عالی صفرای کبد است. (خاکشیر 2- 3 قاشق غذاخوری و سکنجبین 3- 4 قاشق غذاخوری با آب سرد)
– خاکشیر با شربت آبلیمو (با کمی شکر شیرین شده): داروی ضد صفرا
– خاکشیر با آب هندوانه: ضد صفرای عالی
اگه به زمان های قدیم برگردید یادتون میاد که شربت تابستون مادربزرگ های مهربون ما خاکشیر یخ مال بود که حسابی تو هوای گرم تابستون می چسبید. جناب دکتر در این مورد مطلب، خیلی جالب توضیح دادند…
خاکشیر یخ مال در آب سرد به دلیل اینکه کیفیت قابض پیدا می کند یک داروی ضد اسهال است و همچنین از بیماری های عفونی تابستان پیشگیری می کند و از زمان های قدیم به شربت تابستان معروف بوده است. همچنین خاکشیر در آب جوش به دلیل اینکه لینت را افزایش می دهد یک داروی ضد یبوست می باشد که به شربت زمستان معروف است.

4) خاکشیر در نقش کاهنده قند خون:

خاکشیر را پودر کرده (می کوبیم) با آب جوش یا به صورت کف لمه (= داروی پودر شده را در کف دست ریخته و در گلو می ریزند) استفاده می شود. در این حالت یخ می شود که اگر می خواهیم قند خون را کاهش دهیم نباید آن را شیرین کنیم.

5) خاکشیر در نقش درمان عفونت ها به خصوص عفونت های زنان:

خاکشیر را سوزانده و از دود حاصل از آن به صورت موضعی برای ضد عفونی و همچنین تسکین درد دندان استفاده می کنیم. حتی برای زخم های عفونی نیز می توان از این حالت خاکشیر بهره برد.

خاکشیر، دوست کبد

6) خاکشیر در نقش درمان اسهال های مزمن و شدید (اسهال های کولیتی یا التهابی):

در این حالت خاکشیر را بو داده و چون کیفیت قابض پیدا می کند برای اسهال شدید عالی است.

7) خاکشیر در نقش منضج چهار خلط و پاکسازی قوی کبد:

خاکشیر را با ترنجبین مخلوط کرده ولی باید برای مزاج های خیلی گرم (= صفرا) با احتیاط مصرف شود! ترکیب خاکشیر با ترنجبین به خصوص در درمان سودا و بلغم تأثیر به سزایی دارد. هم چنین این ترکیب، بهترین نرم کننده مزاج های خشک (صفرا و سودا) می باشد . یعنی رطوبت دهنده به بدن هستند. که البته لازم به یادآوری است که با تجویز پزشک باشد به خصوص برای صفراوی مزاج ها با احتیاط مصرف شود (این ترکیب از دو ماده با طبیعت گرم و تر است و چون کبد را سریع پاکسازی می کند، در غلبه با گرمی یک بیرون ریزی ایجاد می کند که یک بیمار صفراوی نمی تواند این حالت را تحمل کند).

8) خاکشیر در نقش نرم کننده اعضای مختلف از مفاصل و استخوان گرفته تا کلیه (که در اثر خشکی مشکل پیدا کرده است):

خاکشیر مخلوط با شیر محلی تازه که حتماً باید شیر محلی و پر چرب باشد. این ترکیب تأثیری عالی بخصوص در خشکی مفاصل و استخوان که علت بیماری در اثر خشکی است، دارد.

9) خاکشیر در نقش منضج بسیار قوی در بیماری های با مزاج خشک به خصوص صفرا و به خصوص دیابت:

ترکیب خاکشیر با منضج های دیگر (اسفرزه و تخم خرفه)

10) خاکشیر در نقش رنگ دهنده مو:

در ترکیب ذیل اگر خاکشیر بیشتر مصرف شود رنگ مو به سمت شرابی پیش می رود و اگر وسمه ی بیشتری استفاده گردد رنگ به سمت سیاهی متمایل می شود. نسخه رنگ موی طبیعی:
رنگ وسمه 100 گرم، حنا 100 گرم و خاکشیر بو داده و آسیاب کرده 100 گرم: سماق کوبیده 100 گرم در 4 لیوان آب جوشانده تا 2 لیوان بماند بعد صاف کنید به اندازه نیاز داروی ترکیب شده را با آب سماق بصورت گرم خمیر کرده روی سر ضماد کنید.

11) خاکشیر در نقش پاکسازی کبد و پاکسازی پوست:

خاکشیر را با آب پنیر (ماء الجبن)، دارویی ضد سودا و ضد صفراست و مفتح قوی کبد به خصوص بازکننده مسیرهای کبدی به خصوص سودا می باشد.

12) خاکشیر در نقش پاکسازی کلیه:

خاکشیر با عرق خارشتر یا عرق خارخاسک با ترکیبی از دو عرق. عرقها را به جوش می رسانیم سپس خاکشیر را به عرق در حال جوش اضافه می کنیم که این حالت منضج عالی کلیه است به خصوص پایین آورنده ی کراتین خون و برطرف کننده دفع پروتئین خون می باشد که باید بصورت ناشتا مصرف شود.

منبع مقاله: فصلنامه ی طبیب سبز شماره 2، تابستان 1392