مردانی که دچار ریزش مو سر نمی شوند، احتمالاً هورمون تستوسترون کمی دارند. هورمون مردانه تستوسترون دارای یک مشتقی بنام دی هیدروتستوسترون می باشد که باعث طاسی سر می شود.
با افزایش سن، موی قسمت های جلو و وسط سر، نازک تر، روشن تر و کوتاه تر می شوند تا جائیکه به سختی می توان آنها را دید.
محلول ۲ درصد مونوکسیدیل بنام (راگین)، جریان خون را به سمت موها افزایش داده و ریزش آنها را آهسته می کند، اگر چه باعث رویش موی جدید نمی شود.
داروی دیگر اسپیرونولاکتون است که جلوی عمل هورمون های مردانه را که باعث ریزش مو می شوند، می گیرد ولی اگر این دارو بصورت خوراکی مصرف شود باعث کاهش قدرت جنسی و عدم توانایی تولید مثل می شود. اما اگر بصورت محلول۲ درصد در الکل برروی پوست سرمالیده شود، ریزش مو را کم می کند.
وقتیکه محلول راگین به همراه محلول اسپیرونولاکتون به پوست سر مالیده شود، بوی نا مطبوعی ایجاد می کند، در نتیجه نبایستی با هم مصرف شوند. برای جلوگیری از ایجاد این بوی بد، می توانید محلول راگین را صبح ومحلول۲ درصد اسپیرونولاکتون ( محلول در الکل اتیلیک به همراه پروپیلن گلیسول) را شب هنگام به پوست سرتان بمالید.
ولی اداره غذا و دارو مصرف محلول اسپیرونولاکتون را برای درمان ریزش مو یا حفظ سلامت موها مجاز نمی داند، در نتیجه در حال حاضر فقط ازمحلول مونوکسیدیل ( راگین) برای درمان ریزش مو استفاده می شود.
مردان و زنان دو هورمون مردانه در بدن خود دارند: تستوسترون و دی هیدروتستوسترون.
تستوسترون برای توانایی جنسی لازم است و باعث ریزش مو نمی شود. ولی در داخل سلول های بدن، تستوسترون به دی هیدروتستوسترون تبدیل می شود که باعث ریزش مو می شود.
داروی پروسکار (Proscar) که برای درمان بزرگی پروستات تجویز می شود، مانع تشکیل دی هیدروتستوسترون می شود ولی تا حالا ثابت نشده است که این دارو از ریزش مو در افراد جلوگیری می کند، به همین دلیل پزشکان در استفاده از آن تردید دارند.
منبع: www.khosroyani.com
