بطور کلی اپوکسیها به دلیل داشتن مزایای چسبندگی، مقاومت شیمیایی و گرمایی، خواص خوب یا حتی عالی مکانیکی و مقاومت الکتریکی بالا، نسبت به اکثر رزینها ارجحیت دارند. ساختار شیمیایی اپوکسیها این امکان را می‌دهد که بسپارهای گوناگونی با خواص بسیار متفاوت بدست آید برای مثال اپوکسی‌های پرشده از نقره، رسانایی الکتریکی خوبی دارند یا اپوکسی های پرشده از روی، از مقاومت خوردگی خوبی برخوردار می شوند، مخلوط اپوکسی با ریز الیافهای کربن خاصیت رسانایی ایجاد می کند و اپوکسی های خالص نیز، که خاصیت رسانایی دارند. برخی از انواع اپوکسی ها که خاصیت عایقی – رسانایی در برابر گرما و الکتریسیته دارند در صنایع الکترونیک بکار می روند.
کاربردهای اپوکسی:
– رنگ‌ها و پوشش
– چسب‌ها
– قالب‌های صنعتی و کامپوزیت‌ها
– سامانه‌های الکتریکی و الکترونیک
– مصارف خانگی و دریایی
– هوا فضا
– زیست‌شناسی
– کفپوشهای صنعتی، بیمارستانی و بهداشتی و مخابراتی
– هنر
– کف پوش های دکوراتیو و کف پوش های اپوکسی گرانیت
خطرهای بهداشتی اپوکسی
مهمترین خطراستفاده از اپوکسی، ایجاد حساسیت نسبت به مواد سخت کننده است که در طول زمان بوجود آمده و منجر به واکنش‌های آلرژیک می شود. این واکنش‌ها گاهی ممکن است پس از گذشت چندین روز از زمان تماس رخ دهد.
اپوکسی نایلون
در صنایع چسب آلیاژهای )اپوکسی – نایلون( که بیشترین استحکام را دارند و معمولاً بصورت فیلم خشک تولید می گردند. این چسب ها در ساختار صفحات ساندویچی – لانه زنبوری (مثلاً تهیه قطعات کامپیوتر، هواپیما و الکترونیک ) بکار گرفته می شوند و توان برشی و توان پوسته ای شدن را بوجود می آورند. این آلیاژها در برابر حلال ها مقاومت خوبی دارند و از مقاومت عالی در برابر ضربه برخوردارند مقاومت خمش آنها در درجه حرارت اتاق خوب است ، اما با افزایش درجه حرارت این مقاومت کاهش می یابد. این چسب ها در برابر رطوبت و حرارت از مقاومت رضایت بخشی برخوردار نیستند.
اپوکسی فنلی
این چسب ها بصورت گسترده ای در چسباندن فلزات به یکدیگر، ساختار صفحات ساندویچی (تهیه قطعات هواپیما ، موشک و همچنین در اتصال ورقه پلاستیک های تقویت شده به یکدیگر و سرامیک ها، در درجه حرارت های بالا بکار می روند. محصول که تحت عنوان رزول شناخته شده و الیگومری شامل فنل‌های پل دار شده توسط اتروگرومتیلن روی حلقه‌های بنزن می‌باشد، بدست می‌آید. برای جلوگیری از تشکیل حفره‌های پر شده از بخار، اتصالات چسب‌های فنولیک تحت فشار معمولا” بین صفحات پهن فولادی گرم شده توسط پرس هیدرولیک سخت می‌شوند. بدلیل شکننده بودن فنولیکها، پلیمرهایی از جمله پلی وینیل فرمال، پلی وینیل بوتیرال، اپوکسیها و لاستیک نیتریل اضافه می‌شود تا سخت‌تر گردند.
منبع: http://www.telkachoob.com
