هادی شهر

هادی شهر یکی از شهرهای استان مازندران و شهرستان بابلسر است. این شهر سرشار از جاذبه‌های فراوان گردشگری می‌باشد. هادی شهر مرکز بخش رودبست می‌باشد که از سال ۱۳۸۱ با نام کلّه بست تأسیس شده بود، در سال ۱۳۹۲ با تجمیع دو روستای میربازار و کِیخامحله به «هادی شهر» تغییر نام داد.

کله بست و میربازار دارای قدمت تاریخی زیادی می‌باشند. به استناد گفته‌های مردم محلی، کله بست در گذشته به عنوان منطقه‌ای سرسبز و جنگلی محل سکونت اعیان و خانواده های کلان بوده است. در ادامه به بررسی جاهای دیدنی هادی شهر خواهیم پرداخت؛ با ما همراه باشید.

?نام این منطقه در دوره‌های مختلف از کلان بست به کله بست و سپس کیله بست تغییر یافته است. کیله به معنای جوی کوچک می‌باشد که رودخانه ای از وسط آن عبور می‌کرده است. این رودخانه در آبیاری این منطقه نقش بسزایی داشت و یکی از منابع آبیاری محصولات کشاورزی این منطقه از جمله برنج نیز همین رودخانه است.

?کیخامحله

?این روستا یکی از جاهای دیدنی هادی شهر است. کیخامحله از شرق با کله بست ارتباط دارد و از سمت غرب به جاده مواصلاتی آمل به بابلسر (اجاکسر) منتهی می‎شود.

?در این شهر کوه‌ها و جنگل‌ها فضای بسیار زیبایی را خلق کرده‌اند که مورد توجه گردشگران می‌باشد. وقتی به هادی شهر سفر کردید گردشگری درا ین محل را فراموش نکنید.

?صنایع دستی هادی شهر

?مردم هادی شهر به مانند شهرهای دیگر استان مازندران از جمله بابلسر، دارای صنایع دستی فراوانی هستند و بخشی از درآمدشان نیز از این راه تامین می‌شود. در این منطقه معمولا بازارچه های صنایع دستی برپا می‌شوند یا صنایع دستی و هنرهای سنتی آنان در فروشگاه های بزرگ و کوچک شهر در دسترس مردم و گردشگران قرار می‌گیرند. یکی از جاذبه‌های گردشگری این منطقه، صنایع دستی آن است که معمولا خیلی از گردشگران آن را به عنوان سوغات به شهرهای خود می‌برند.

?یکی از اقدامات مهم در راستای معرفی صنایع دستی، برپایی نمایشگاه‌های متعدد و بازارچه‌های دائمی هنرهای دستی در شهرهای مختلف کشور بوده که گامی مهم در توسعه صنایع دستی محسوب می‌شود. مردمان این خطه و همچنین شهرهای مختلف مازندران از دیرباز علاقه زیادی به تولیدات صنایع دستی داشتند و همواره به عنوان تولیدکنندگان اجناس مرغوب در اقصی نقاط کشور شهره عام و خاص هستند.

?بازارچه صنایع دستی بابلسر که بخشی از تولیدات آن متعلق به مردم هادی شهر و شهرهای دیگر این استان است؛ بخشی از ظرفیت‌های تولید صنایع دستی این منطقه را به نمایش می‌گذارد. قالی ‌بافی، سوزن ‌دوزی، سفالگری و سرامیک، فرآورده‌های پوست و چرم، هنرهای مرتبط با چوب، حصیربافی، طراحی سنتی و نگارگری، منبت، معرق، زیلو و عروسک ‌سازی ازجمله صنایع دستی و هنرهای سنتی این منطقه می‌باشند.

?بازار هادی شهر

?یکی از جاذبه‌های گردشگری شهرهای استان مازندران از جمله هادی‌شهر، بازار آن است. این بازارها معمولا مملو از محصولات و تولیدات این شهرهاست. بازار هادی شهر نیز از متنوع‌ترین بازارهای این استان می‌باشد مردان و زنان روستایی در روزهای سه‌شنبه محصولات خود را در این بازار به فروش می‌رسانند. نام این بازار میربازار یا امیربازار نام دارد. «میر» که در نامگذاری بعضی از روستاها و اماکن مازندران به کار رفته است مخفف کلمه ی امیر بوده است و از طرفی لقب حضرت علی (ع) نیز به شمار می رود.

?آداب و رسوم مردم هادی شهر

?استان مازندران و از جمله مردم هادی شهر از فرهنگ و تمدن بسیار کهنی برخوردار می‌باشند و آیین‌های باستانی باشکوهی در این دیار کهن برگزار می‌شوند. تیرگان یکی از جشن‌های ایرانی است که در روز سیزدهم تیرماه ‌برگزار می‌شود. این جشن به روز ساری هم معروف است و همه ساله در ساری، مرکز استان مازندران برگزار می‌شود. کتولی یکی از مهم‌ترین سبک‌‌های موسیقی آوازی مازندران است. «کتول» در زبان طبری به معنای «بالا»، «بلندی» و همچنین «بزرگ» یا «دراز» به‌کار رفته‌ است.

?همه تکایا، مساجد و خانه‌ها از چند روز پیش از ماه محرم سیاه پوش می‌شوند و از روز اول ماه محرم مراسم عزاداری آغاز می‌شوند. مردم در دسته و هیئت‌های زنجیرزنی و سینه‌زنی به مساجد و تکایا می‌روند و کسانی که نذر دارند؛ نذورات خود را اعم از آش خرما، شربت، غذا و… بین مردم پخش می ‌کنند.

?ماه رمضان به ماه مبارک نام برده می‌شود. در این ماه صله رحم را به جای آورده و به فقرا و محرومان و آشنایان افطاری می‌دهند. در شب‌های قدر و احیا که شب نزول قرآن است. در غید غدیر که خاص عید سادات است؛ مردم به دیدن سادات می‌روند و سکه‌ای را به عنوان ته کیسه یا پارچه سبز و سفید رنگ از دست سید یا سیده به عنوان تبرک دریافت می‌دارند. در این روز گوسفند یا بره قربانی را حنا می‌بندند و تا قبل از طلوع آفتاب قربانی می‌کنند. کسانی که نذر دارند به هر نیتی که باشد انگشت به خون می‌زنند و به پیشانی می‌مالند. اهالی هادی شهر اعتقاد دارند که در روز عید قربان، بعد از قربانی کردن نباید از خانه خارج شوند و سرکار بروند. آن‌ها در منزل هم کاری انجام نمی‌دهند تا قربانی آن‌ها مورد قول واقع شود.

?مراسم تمنای باران از دیگر رسوم این منطقه است. از آنجا که اساس معیشت و کشاورزی بر پایه آب است؛ بنابراین کم یا زیاد بودن باران و آب مشکلاتی را ایجاد می‌کند. اگر باران کم ببارد و دچار کمبود آب بشوند؛ مراسم خاصی را به جای می‌آورند تا خداوند دعای آن‌ها را مستجاب کرده و باران بفرستد.

?همچنین یکی از مراسم رایج به هنگام خشک‌سالی، مراسم باران خواهی است. به این منظور ابتدا از اهالی محل مواد اولیه برای پخت شیر و برنج یا آش مورد نظر آن‌ها جمع‌آوری می‌شود. در روز معین، اهالی در مکان مقدسی مانند مسجد، تکیه، امامزاده یا در اطراف درخت مقدس جمع می‌شوند و پس از پخت آش به وسیله زن‌های محل، مراسم دعا و روضه خوانی انجام می‌شود و از خداوند طلب باران می‌کنند. پس از صرف آش مراسم به پایان می‌رسد. از دیگر عقاید مردم منطقه در این زمینه، گذاشتن پایه منبر در آب یا ریختن آب به روی فردی سید است.