شنوائی شناسی در لغت به معنای شناخت ، بررسی و تحقیق در زمینه شنوائی می باشد که مسائلی از قبیل سنجش کمی و کیفی شنوائی و ارزیا بی اختلالات از نظر تعیین محل ضایعه و همچنین اقدامات توانبخشی نظر تجویز و ارزیابی مشخصات الکترواکو ستیکی وسایل کمک شنوائی نظیر سمعک وتربیت شنوائی را در بر می گیرد. شنوائی شناس کسی است که از یکی از دانشگاههای معتبر داخلی و یا خارجی دارای گواهینامه دوره کارشناسی ویا کارشناسی ارشد در این رشته با شد که با استفاده از تجهیزات شنوائی نسبت به ارزیابی دقیق وضعیت شنوائی بیمار از لحاظ ، سنجش کمی و کیفی و تعیین محل ضایعه نسبت به ارجاع به پزشک مربوطه و همچنین تجویز وسائل کمک شنوائی و تربیت شنیداری اقدام می نماید.
– تجهیزات شنوائی شناسی
دستگاه ادیومتر: دستگاهی است که عملکرد سیستم شنوائی محیطی را بصورت Subjective مورد بررسی قرار می دهد وارزیابی میزان شنوایی وتعیین نوع کاهش شنوایی وارزیابی درک وتشخیص گفتار می باشد که باید در محیط کاملأ ایزوله ای بنام اتاقک آکوستیک این کار صورت گیرد
– دستگاه تمپانومتر: دستگاهی است که عملکرد سیستم شنوائی محیطی را بصورت objective مورد بررسی قرار می دهد و شامل اندازه گیری حجم مجرای گوش خارجی ، فشار گوش میانی ، تحرک پرده تمپان ، عملکرد شیپور استاش ، پیوستگی زنجیره استخوانی و آستانه رفلکس آکوستیک میباشد .
– دستگاه تستر سمعک :دستگاهی است که برای تعیین ویزگیهای الکترو آکوستیکی سمعک fitting مناسب آن بکار می رود .
– دستگاه A.B.R ( Auditory Brainstem Response ): دستگاهی است که با تحریکات الکتریکی به ارزیابی و ثبت پتانسیل های الکتریکی شنیداری تولید شده از گوش داخلی تا قشر مغز می پردازد.
– دستگاه الکترو کوکلنوگرافی ( E.Co.G ): دستگاهی است که برای ثبت فعالیت الکتریکی حلزون در پاسخ به تحریک صوتی مورد استفاده قرار می گیرد . ثبت فعالیتها از طریق الکترود های TransTymapanic یا Extra Tympanic بدست می آید .
– دستگاه اتواکوستیک امیشن :(O.A.E) دستگاهی است که برای ثبت انتشارات صوتی گوش داخلی در مجرای خارجی گوش بکار می رود .
– دستگاه الکترو نیستاگموگرافی (E.N.G ): دستگاهی است که به ثبت حرکات کره چشم در جهات مختلف برای بررسی اختلالات دهلیزی و مرکزی سیستم تعادلی می پردازد
تربیت شنیداری (Auditory Training )تربیت شنیداری به مجموعه آموزشهایی اطلاق می گردد که به فرد دچار نقص شنوائی کمک می کند تا حداکثر استفاده ممکن را از باقیمانده شنوائی خود بدست آورد . به عبارت دیگر هدف عمده تربیت شنیداری تقویت توانائی های ارتباطی با تکیه بر حس شنوائی است . امروزه تربیت شنوائی در حیطه شنوائی شناسی توانبخشی از اهمیت بسزائی برخوردار بوده و در تمام جهان بویزه در کشورهای پیشرفته در امر توانبخشی چون آلمان ، انگلیس ، آمریکا ، ایتالیا و سوئیس توجه خاصی در ارائه توانبخشی شنیداری به افراد دچار نقص شنوائی مبذول گردیده است.
وسائل و دستگاههای مورد استفاده در تربیت شنیداری عبارتند از:
– یک دستگاه ضبط صوت- صدا سازی هایی با شدت ها و فرکانسهای مختلف ، کارتها و کتب آموزشی
– دستگاه:auditory trainer دستگاه تقویت کننده فردی است که می تواند بجای سمعک در برنامه تربیت شنیداری استفاده شود .
– سیستم فرکانس رادیویی F.M :سیستم F.M جدیدترین سیستم ویژه تربیت شنیداری گروهی است که بر اساس تولید و دریافت فرکانسهای رادیوئی کار می کند . این سیستم بصورت بی سیم بوده و با استفاده از این سیستم گفتار بوضوح شنیده می شود و کودک نیز از لحاظ درک گفتار با مشکل کمتری روبرو می گردد.
انواع کمشنوایی عبارت است از:
کمشنوایی انتقالی
کمشنوایی حسی عصبی
کمشنوایی آمیخته
کمشنوایی مرکزی
کمشنوایی انتقالی Conductive Hearing Loss
کمشنوایی انتقالی زمانی رخ میدهد که مشکل در بخشی از گوش خارجی یا میانی وجود داشته باشد. این دسته از کمشنوایان احساس پری یا انسداد در گوشهای خود دارند و اغلب به آرامی صحبت میکنند زیرا صدای خودشان را بلند میشنوند. افراد مبتلا به کمشنوایی انتقالی باید توسط پزشک متخصص و ادیولوژیست معاینه و ارزیابی شوند تا تحت درمان قرار گیرند.
کمشنوایی حسی عصبی : Sensory Neural Hearing Loss
زمانی که مشکل در گوش داخلی یا عصب شنوایی باشد کمشنوایی حسی عصبی رخ میدهد.
در اغلب موارد این نوع کمشنوایی دوطرفه است. افراد مبتلا به کمشنوایی حسی عصبی برای بهبود وضعیت شنوایی و درک گفتار لازم است از سمعک استفاده کنند.
کمشنوایی آمیخته: Mix Hearing Loss
وجود همزمان کمشنوایی انتقالی و حسی عصبی، کمشنوایی آمیخته را بهوجود میآورد. در اغلب موارد این افراد پس از درمان جزء انتقالی لازم است از سعک بهره گیرند.
کمشنوایی مرکزی: Central Hearing Loss
آسیب بافتهای مغزی باعث بروز کمشنوایی مرکزی میشود. این دسته از کمشنوایان نیز لازم است برای بهبود وضعیت ارتباط شنیداری خود از سمعک استفاده کنند.
منبع: www.alodoctor.ir