کابوس های شبانه
کابوسها یکی از اختلالات مربوط به سیکل خواب هستند که میتوانند هم برای کودک وهم والدین بسیار وحشتناک باشند .این حالت جزئی از واکنشهای شایع وطبیعی ترس نسبت به رویاهای ترسناک هستند واغلب ناشی از احساس ناامنی واضطراب ویا ترس ونگرانی کودک ودر سایر مواردتماشای برنامه های خشن تلویزیونی ونیز کم توجهی والدین نسبت به کودک ایجاد می شوند. معمولا از حدود 3 سالگی شروع شده واوج شیوع آن بین 6-4سالگی است.دراینحالت کودک بعد ازبیدار شدن محتوای کابوس رابیاد می اورد .(برخلاف وحشت شبانه )
در این اختلال کودک ممکن است با حالت جیغ کشیدن یا نفس نفس زدن در حین خواب دیده شود.در چنین حالتی بهتر است کودک راسریعا از خواب بیدار کردواو را آرام کرده وبه وی اطمینان خاطر داد که همه چیزدر ” امن وامان ” است. نوازش کردن ودر آغوش گرفتن کودک میتواند در آرام شدن وی موثر باشدولی صحبت درمورد موضوع ومحتوای کابوس وبزرگ کردن مساله ضرورتی ندارد.
نکته مهم دیگر در ﭘیشگیری از تکرار کابوس انست که شرایطی را فراهم نماییم که ازایجاد هیجان بیش ازحددرکودک بادیدن برنامه های ترسناک تلویزیونی یاتعریف داستانهای ترسناک جلوگیری واز آن امتناع کنیم.فعالیت و ورزش زیاد نیز می تواند باعث تشدیدهیجان درکودک و افزایش رویت کابوس شود.
گفتگو کردن با کودک در مورد مشکلات وترسها ونگرانیهایش در طول روزمیتواند زمینه های اصلی ناراحتی را در آنها مشخص کرده ولذا میتوان آنها رابطریق مناسب ازبین برد.در مواردیکه کودک کابوسهایی رابا محتوای تکرار شونده می بیند ممکن است ازمساله خاصی رنج ببرد.مشخص کردن آنها وحساسیت زدایی کردن کودک نسبت به این گونه ترسهامی تواندباعث از بین رفتن آنها در طول شب شود.
این اختلال معمولا به درمان دارویی خاصی نیاز ندارد با اینحال درصورت تکرار شدنمیتوان با مراجعه به روانبزشک اطفال از وی کمک گرفت.
منبع: سایت دکتر سید محمدرضاصدرعاملی [ متخصص روانپزشکی ]
