تکنولوژی OLED مهمترین پیشرفت در صنعت تلویزیون طی چند دهه اخیر محسوب می شود. اما OLEDچیست و چه تفاوتی با دیگر LCD یا LED ها دارد؟
برای ایجاد یک تصویر در تلویزیون تنها نیاز به نورهای قرمز، سبز و آبی دارید. OLEDها در واقع با عبور جریان الکتریسیته از موادی که این رنگ ها را تولید می کنند، کار می کنند.
هیچ تکنولوژی تلویزیون دیگری این طور مستقیم نور را به وجود نمی آورد. LCD از فیلتر رنگ و مایع کریستالی بر روی نور پس زمینه بهره می برد و پلاسما نیز از نور ماوراء بنفش تولید شده توسط بسته های گازی که فسفرهای رنگی قرمز، آبی و سبز را تحریک می کنند، بهره می برد.
بنا به گزارش آکاایران : مهم ترین برتری OLEDها آن است که هر پیکسل بصورت مستقیم نور ساتع می کند؛ این در حالی است که در پنل های LCD نور پس زمینه ی توسط لامپ های LED یا فلورستنت تامین می شود.
چرا OLED TV ها گام بزرگی محسوب می شوند؟
مواردی که گفته شد به چه معناست؟ تلویزیون های OLED نازک تر، سبک تر و مناسب تر بوده و عملکردی بهتر نسبت به تکنولوژی های دیگر تلویزیون ها دارند. هر پیکسل با خاموش شدن می تواند مشکی مطلق را به وجود آورد که این یکی از خصوصیات منحصر به فرد OLED است که موجب ایجاد وضوح تصویر استثنایی می شود.
دلیل این موضوع نیز آن است که هر پیکسل بصورت مستقل هدایت می شود و به راحتی می تواند خاموش شود؛ اما در LCDها نور تک تک پیکسل ها قابل کنترل نیست و در واقع حوزه ای شامل چند پیکسل کنترل می شوند.
در فناوری OLED به دلیل اینکه نیازی به نور پس زمینه نیست، ضخامت پنل به شدت کاهش می یابد و شاهد تلویزیون های ۴ تا ۷ میلی متری مبتنی بر این فناوری هستیم که بسیار هم سبک هستند.
با این تفاسیر به هیجان نیامدن از تکنولوژی OLED کار سختی است؛ چرا که تمام ویژگی های یک تلویزیون رویایی از جمله وضوح شگفت انگیز، نازکی باور نکردنی و مصرف اندک انرژی را دارد.
گیمرها و علاقمندان فیلم های سینمایی عاشق OLED می شوند. این نمایشگرها زمان پاسخ دهی به مراتب سریع تری در مقایسه با LCDها دارند. در بعضی از شرایط OLED ها می توانند تا ۱۰۰۰ برابر سریع تر از LED LCD های رایج بازار باشند و از این بابت تماشای تصاویر فیلم های اکشن، مسابقات ورزشی یا بازی های ویدیویی در OLEDها بسیار جذاب است. زمان پاسخ دهی بسیار سریع باعث می شود تا مواردی مانند تیره و مات شدن صحنه در تصاویر سریع در OLED وجود ندارد.
OLEDها به دلیل کنترل بسیار خوبی که بر روی هر پیکسل دارند، کنتراست خارق العاده ای را ارائه می کنند. مشکی در این نمایشگرها فوق العاده عمیق و سفید نیز در سطح قابل قبولی است.
LED یا OLED؟
همانطور که قبلا گفتیم تلویزیون های LED موجود در بازار در واقع LED نیستند. آنها همان LCD هستند که برای نور پس زمینه یا Backlight از LED استفاده می کنند. به همین دلیل نام کامل این نوع از نمایشگرها LED LCD است که به اختصار به آن ها LED گفته می شود. این نوع تلویزیون ها مصرف انرژی کمتری نسبت به LCD و پلاسما دارند؛ اما باز هم قابل مقایسه با OLED نیستند. در OLED از موادی استفاده می شود که از کربن ارگانیک ساخته شده اند.
این مواد با عبور جریان نور تولید می کنند. اگر بخواهیم به شکل ساده تری توضیح دهیم، LEDها همچون لامپ های کوچک کنار هم قرار می گیرند؛ در حالی که OLED ها سطوحی هستند که نور ساتع می کنند.
تنها LED TV واقعی که تا به امروز عرضه شده، مدل نمونه Crystal LED سونی است که در CES دو سال پیش اولین بار معرفی شد. در این فناوری خود LED ها تصویر را شکل می دهند و در واقع تنها نقش نور پس زمینه را ندارند. از این بابت این فناوری شباهت زیادی به OLEDها دارد. اگر این مدل نمونه از مرحله آزمایش عبور کرده و به تولید انبوه برسد در مورد آن زیاد خواهیم شنید.
RGB OLED یا White OLED؟
تکنولوژی کنونی OLED موجود در بازار به دو دسته تقسیم می شود: RGB OLED و White OLED؛ در نوع اول همچون دیگر تلویزیون ها، هر پیکسل دارای ساب پیکسل های سبز، قرمز و آبی است.
اما White OLED کمی پیچیده تر است و عناصر رنگ های قرمز و سبز و آبی با هم ترکیب شده اند. وقتی جریان از آنها عبور می کند، این عناصر نور سفید تولید می کنند. این نور سفید از یک فیلتر رنگی عبور می کنند تا عناصر پیکسل قرمز، سبز و آبی تولید شوند.
تصویر بالا یک پیکسل را نشان می دهد. امروزه حداقل دو میلیون پیکسل در تلویزیون ها وجود دارد (1920×1080) در طراحی تلویزیون های ال جی ساب-پیکسل های بیشتری نیز وجود دارد که منجر به روشنایی بیشتر و مصرف کمتر می شود. روشنایی بیشتر مهم ترین عامل در داشتن تصویر بهتر زیر نور آفتاب است.
تکنولوژی White OLED در نگاه اول کمی عجیب به نظر می رسد. چرا باید وقتی سه رنگ داریم با ترکیبشان نور سفید بسازیم و دوباره با عبور آن از فیلتر رنگ خاصی ایجاد کنیم؟ مساله این است که این تکنولوژی چند مزیت دارد. نور سفید تولید شده در این روش پایدارتر بوده و تغییر رنگ در آن کمتر محتمل است.
از سویی بنا به آن چه از مسئولین ال جی بیان شده این روش هزینه ی تولید کمتری نیز دارد. همچنین در WOLED تولید نمایشگرهایی با سایزهای مختلف ساده تر است.
AMOLED یا OLED؟
بسیاری از گوشی های هوشمند و برخی از دستگاه های دیگرِ همراهِ کوچک معمولا از اصطلاح AMOLED به جای OLED استفاده می کنند. “AM” مخفف “Active Matrix” است که منظور از آن روش آدرس دهی صفحه نمایش آنها است. این فقط یکی از روش های بکارگیری نمایشگر های OLED است که مزیت آن اجرای بهتر تصویر متحرک مثل ویدئو است و هر پیکسل امکان آدرس دهی مستقل را دارد.
اگر به خاطرات گذشته تان رجوع کنید حتما زمانی که LCD ها به دو دسته TFT و Active-Matrix تقسیم بندی می شدند را به خاطر می آورید. البته شاید به خاطر آوردنش سخت باشد؛ چرا که تقریبا تمام LCDهایی که شما هم اکنون با آنها برخورد دارید (اعم از نمایشگر گوشی ها، تبلت ها و تلویزیون ها و …) از نوع active matrix هستند. همان ایده در مورد OLED ها نیز امروز به کار گرفته می شود.
کدام شرکت ها تلویزیون OLED تولید می کنند؟
در سال ۲۰۱۲ شرکت های ال جی و سامسونگ تلویزیون های OLED خود را معرفی کردند؛ اما تنها شرکتی که تولید انبوه پنل های OLED در سایز بزرگ را شروع کرده ال جی است.
سامسونگ با وجود اینکه یکی از تولیدکنندگان مطرح OLEDها است، اما تولید این نمایشگرها را تنها در سایز تلفن های هوشمند و تبلت ها دنبال می کند و از سال گذشته نیز مشخص کرد که تمرکز خود را بر روی SUHDها گذاشته که خود به نوعیLCD هستند.
آیا نمایشگرهای OLED قادر به پخش تصاویر سه بعدی هستند؟
بله؛ هر دو نوع فناوری سه بعدی شامل اکتیو و پسیو در تلویزیون های OLED قابل پیاده سازی هستند. ال جی در تلویزیون های خود از فناوری سه بعدی پسیو بهره می برد.
