کرفس گیاهی ترد است که به علت کالری پایینش بسیار معروف است. اما علاوه بر اینکه یک مادهی غذایی رژیمی است، مزایای بسیار دیگری نیز دارد. کرفس حاوی فیتونوترینت‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی مفید است و میان وعده‌ای راحت برای وقت‌هایی است که عجله دارید. همچنین کرفس گیاهی است که می‌توان آن را به انواع غذاهای پخته، سرخ شده و سالادها اضافه کرد.
خواص کرفس برای سلامتی
کاهش وزن
یک ساقه‌ی کرفس فقط حدود ۱۰ کالری دارد، درحالی که یک فنجان کرفس خردشده حاوی حدود ۱۶ کالری است. این گیاه همچنین دارای فیبر رژیمی است (۱٫۶ گرم در هر فنجان). فیبر رژیمی به کاهش هوس‌های غذایی کمک می‌کند، چون آب را در دستگاه گوارش جذب می‌کند و باعث می‌شود تا به‌مدت طولانی‌تری احساس سیری کنید. مطالعه‌ای جدید که در «سالنامه‌ی طب داخلی» منتشر شد، نشان می‌دهد که اضافه کردن فیبر بیشتر به رژیم غذایی افراد، یکی از مؤلفه‌های مهم کاهش وزن است.
شاید شنیده باشید که کرفس، کالری منفی دارد؛ متأسفانه این اصلا درست نیست. اگرچه کرفس دارای کالری پایینی است اما تعداد کالری‌هایی که برای هضم آن مصرف می‌شود، بسیار ناچیز است.
خواص ضدالتهابی
کرفس غنی از آنتی‌اکسیدان‌های فیتونوترینت است که دارای خواص ضدالتهابی هستند. مطالعه‌ای در «مجله‌ی تغذیه و سرطان» نشان داد که کرفس، منبع مهمی از فلاونول‌ها و آنتی‌اکسیدان‌های فلاون در بزرگسالان چینی است. با توجه به «سالم‌ترین مواد غذایی جهان» فیتونوترینت‌های کرفس عبارتند از: اسیدهای فنولیک، فلاون‌هایی مانند لوتئولین، فلاونول‌هایی همچون کورستین، کامپفرول، دی‌هیدرو استیل بنوئیدها، فیتوسترول‌ها و فورانوکومارین‌ها.
دانشمندان همواره در تلاشند تا از تمام اثرات منفی التهاب مزمن روی سلامت بدن آگاه شوند. مایوکلینیک (Mayo Clinic) لیستی از اختلالات خودایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید، آسم، بیماری التهاب روده یا کرون تهیه کرده است که التهاب مزمن، نقش مهمی در آنها ایفا می‌کند. سایر اختلالاتی که ممکن است تحت تأثیر التهاب مزمن به وجود بیایند، عبارتند از بیماری‌های قلبی‌عروقی و سرطان.
آبرسانی به بدن
حدود ۹۵ درصد از گیاه کرفس را آب تشکیل می‌دهد. این مسئله باعث می‌شود که مصرف کرفس، روش خوبی برای حفظ سطح مایعات بدن باشد. کرفس به‌علت محتوای آب بالایی که دارد، میان وعده‌ای خوب درطول ماه‌های گرم تابستان است و از کم‌آبی بدن جلوگیری می‌کند.
سوزش سردل
کرفس درمانی قدیمی برای سوزش سردل است و AARP به‌علت خاصیت اسیدی پایین کرفس، آن را توصیه می‌کند. پژوهشی که در «سالنامه‌ی اتولوژی، راینولوژی و لارینگولوژی» منتشر شد، کرفس را در رژیم غذایی کم اسید که مخصوص افراد مبتلا به ریفلاکس اسید معده است، جای داد. درحالی که رژیم غذایی آنها مفید بود اما برای تعیین نقش خاص کرفس به مطالعات بیشتری نیاز است.
کلسترول و فشار خون
فیبر کرفس به کاهش سطوح کلسترول کمک می‌کند، چرا که ترکیبات کلسترول اضافه‌ی موجود در روده‌ها را جمع می‌نماید و درطی فرآیند دفع، آنها را از بدن خارج می‌کند. پژوهش‌ها در باب رابطه‌ی بین مصرف کرفس و میزان کلسترول در انسان‌ها محدود است اما مطالعات انجام‌شده روی حیوانات، نتایج امیدوارکننده‌ای را نشان می‌دهند. طی مطالعه‌ای توسط دانشگاه شیکاگو که در نیویورک تایمز گزارش شد، مشخص شد که نوعی مادهی شیمیایی در کرفس به نام فتالید، سطوح کلسترول بد را در حدود ۷ درصد و فشار خون را در حدود ۱۴ درصد کاهش می‌دهد. فتالید می‌تواند هورمون‌های استرس را در خون کاهش دهد و با منبسط و شل کردن رگ‌های خونی باعث به جریان افتادن خون بیشتری در بدن شود. پژوهش دیگری که در «مجله‌ی فارماکوگنوزی» منتشر شد، مصرف عصاره‌ی دانه‌ی کرفس در موش‌ها را موردبررسی قرار داد. در این مطالعه مشخص شد که کرفس برای کاهش کلسترول بد (LDL) و تری‌گلیسیرید و افزایش کلسترول خوب (HDL) مفید است. در مطالعه‌ی دیگری روی انسان‌ها که در «مجله‌ی طب طبیعی» منتشر شد، بیماران مبتلا به فشار خون خفیف تا متوسط به‌مدت ۶ هفته از عصاره‌ی دانه‌ی کرفس استفاده کردند و در پایان این مدت مشخص شد که فشار خون‌شان کاهش یافته است.
گوارش
فیبر به‌خاطر داشتن مزایای گوارشی معروف است. به گفته‌ی مایوکلینیک، فیبر به منظم نگه داشتن حرکات روده کمک می‌کند، بنابراین یبوست را کاهش می‌دهد. همچنین روده‌ها را سالم نگه می‌دارد و به حفظ وزن کمک می‌کند. یک فنجان کرفس حدود ۶ درصد از فیبر موردنیاز روزانه‌ی شما را تأمین می‌کند.
برخی تحقیقات نشان می‌دهند که آنتی‌اکسیدان‌های موجود در کرفس می‌توانند به بهبود پوشش مخاطی معده نیز کمک کنند و خطر ابتلا به زخم معده را کاهش دهند. مطالعه‌ای که در «زیست‌شناسی دارویی» منتشر شد، مشخص کرد که موش‌هایی که از عصاره‌ی کرفس تغذیه کرده بودند، زخم معده‌ی کمتر و مخاط معده‌ی قوی‌تری داشتند. گمان می‌رود که این موفقیت به‌خاطر آپیومان باشد. آپیومان،نوعی پلی‌ساکارید بر پایه‌ی پکتین است که در کرفس وجود دارد.
همچنین مرکز پزشکی دانشگاه مریلند، به‌منظور کاهش خطر ابتلا به گاستریت (التهاب پوشش مخاطی معده) مصرف کرفس را پیشنهاد می‌کند، چرا که ممکن است فلاونوئیدهای این گیاه به توقف رشد باکتری‌های مضر روده که موجب التهاب آن می‌شوند، کمک کنند.
سرطان
تحقیقات در این مورد قطعی نیست اما آنتی‌اکسیدان‌ها، فلاونوئیدها و فیتونوترینت‌ها گاهی اوقات با کاهش خطر ابتلا به سرطان در ارتباطند.
بعضی از مطالعات جدید، آپی‌ژنین و لوتئولین (فلاونوئیدهای کرفس) را موردبررسی قرار داده‌اند. مطالعه‌ای که در «مجله‌ی تحقیقات مواد غذایی و تغذیه‌ی مولکولی» منتشر شد، به بررسی رابطه‌ی آپی‌ژنین با تشکیل تومورهای لوزالمعده پرداخت و مشخص شد که آپی‌ژنین از تشکیل تومور در لوزالمعده جلوگیری می‌کند. در پژوهش دیگری که در «مجله‌ی سم‌شناسی محصولات غذایی و شیمیایی» منتشر شد، هر دو فلاونوئید موجود در کرفس موردبررسی قرار گرفتند و تأثیر مثبت آنها در از بین بردن سلول‌های سرطانی لوزالمعده ثابت شد. پژوهشگران در مطالعه‌ی دیگری به نتایج مشابهی درمورد آپی‌ژنین و سلول‌های سرطانی سینه دست پیدا کردند.
منبع: http://payju.ir
