واژه گرمازدگی با گرمی هوا عجین می‌شود، در واقع گرمای هوا عامل مهمی برای بروز گرمازدگی است، هر چند فقط گرمای محیط علت گرمازدگی نیست.
تعدادی از افراد، همچون ورزشکاران مجبور به فعالیت در گرما هستند. این بیماری رایج طیفی از علائم را شامل می شود که از وضعیت هایی خوش خیم تا بسیار بدخیم و مرگبار متغیر است.
گرما می تواند باعث ورم، خارش، گرفتگی عضلات یا بی حسی در اندام ها و صورت شود. این حالت ها از نشانه های خفیف گرمازدگی است که براحتی قابل درمان است.
ورم:
ظرف چند ساعت ابتدایی برخورد با محیط گرم، ورم در پا یا دست ها تا ناحیه مچ ها بروز می کند. علت آن گشاد شدن عروق پوستی و تجمع آب در این بخش هاست.
درمان خاصی ندارد و کافی است که اندام درگیر را بالا نگه داشت. جوراب های واریسی برای تسهیل خروج آب اضافی مفید است.
ادرارآورها در درمان نه تنها مفید نیستند، بلکه با دفع آب و نمک از بدن اثرات مضری داشته و سیر بیماری را تشدید می کند.
خارش:
علت، بسته شدن سوراخ خروجی غدد عرق بوده که منجر به ضایعات قرمز کوچک خارش دار روی بخش دارای پوشش (لباس) می شود. درمان با دوری از حرارت شروع می شود.
بهتر است که از لباس های روشن و تمیز و مناسب استفاده شود. برای کاهش خارش از داروهای ضدحساسیت استفاده می شود. برخلاف تصور عموم، پودر بچه هیچ اثر مفیدی ندارد.
گرفتگی عضلات:
انقباضات غیرارادی، ناگهانی و دردناک در عضلات پاها و گاهی شانه به دنبال تماس با محیط گرم رخ می دهد. بیشتر در افرادی رخ می دهد که بشدت عرق می کنند. این حالت می تواند در زمان فعالیت یا ساعت ها بعد از فعالیت های شدید بدنی رخ بدهد. افراد در حین تعریق آب و نمک از دست می دهند، اما به دلیل آن که آب بدون نمک می خورند دچار کمبود نمک می شوند. درمان آن، دوری از محیط گرم و جایگزینی آب همراه نمک های از دست رفته است. نوشیدنی های مخصوص برای ورزشکاران وجود دارد که دارای املاح کافی است. به تمامی افرادی که در محیط های گرم فعالیت داشته یا ورزش سنگین انجام می دهند، توصیه می شود که از محلول های حاوی آب و نمک به میزان ۰.۲ ـ ۰.۱ درصد استفاده کنند.
تتانی:
این حالت ناشی از تنفس های سریع است. در این وضع فرد احساس بی حسی در اندام ها یا دور دهان دارد. گاهی اوقات دست های بیمار در حالت خمیده و فلج قرار می گیرد. به نسبت گرفتگی عضلات که پیش از این شرح داده شد میزان درد کمتر و اختلال حسی بارزتر است. برای درمان این افراد باید آنها را از محیط گرم دور کرد تا با کنترل روی تعداد نفس ها، علائم از بین برود. با وجود نبود درمان اختصاصی برای انواع خفیف گرمازدگی، با این حال تشخیص آنها از بسیاری از بیماری ها گاهی برای پزشکان هم دشوار است بنابراین بهترین اقدام انتقال تمامی بیماران به اورژانس برای تائید تشخیص است.
منبع:aftabir
