تحقیقات نشان می دهد که ویتامین «ای» در مقابل بسیاری از بیماری ها به بدن کمک می کند و سلول ها را از انواع مشخصی از آسیب ها حفظ کرده، طول عمر آنها را افزایش می دهد. این خاصیت ویتامین «ای» در طول زمان باعث کند شدن آسیب سلولی میشود که به طور طبیعی با افزایش سن اتفاق می افتد.
ویتامین «ای» بدن را در مقابل بعضی از اختلالات حفظ می کند و به درمان بعضی دیگر از بیماری ها کمک می کند.
سرطان.
ویتامین “ای” نقش مهمی در درمان در بسیاری از سرطان ها از جمله سرطان پوست، دهان و گلو، معده، روده بزرگ پستان و غذه پروستات ایفا می کند. همچنین خطر ابتلا به سرطان های ریه، مری و دهانه رحم را کاهش می دهد به نظر می رسد ویتامین «ای» از طریق پیام های کنترلی اکسیژن مانع از رشد سلولهای طبیعی بدن را در مقابل اثرات شیمی درمانی حفظ می کند، اما سلولهای سرطانی زخم پذیر را باقی می گذارد.
حملات و سکته های قلبی.
ویتامین «ای» مانع از انسداد شریان ها توسط «کلسترول تبدیل شده به فرم خطرناک»» میشود. هم چنین ویتامین «ای»» یک صد انعقاد قوی است که به جریان راحت تر خون در شریان هایی که دارای پلاکهای چربی چسبیده به دیواره هستند کمک می کند.
بیماریهای سیستم ایمنی.
این بیماریها دفاع بدن را در مقابل بیماری کاهش می دهد، اما ویتامین «ای» سطح ایمنی بدن را در مقابل آنها بالا می برد.
بیماریهای وابسته به سن.
ویتامین های «ای» از پیشرفت بعضی از بیماریها مانند بیماری آلزایمر که باعث کاهش قدرت ذهنی و فیزیکی میشود، جلوگیری می کند.
آب مروارید و دژنراسیون ماکولر.
ویتامین «ای» می تواند با این بیماریها که باعث کاهش دید و کوری میشود، مقابله کند.
دیابت.
ویتامین «ای» خطر بیماری قلبی را که افراد مبتلا به دیابت کاهش می دهد.
ویتامین «ای» همچنین در موارد زیر کمک کننده است:
▪ کند کردن پدیده پیری سلول ها و بافتها.
▪ تقویت فرد در مقابل آلوده کننده های محیط.
▪ نگهداری و سلامت سلولهای قرمز خون و مقابله با کم خونی.
▪ درمان اختلالات وابسته به «چربیهای بدهضم».
▪ مؤثر در درمان بیشتر بیماریهای پوستی.
▪ کمک به بهبود سریعتر زخم ها.
▪ کمک به درمان اختلالات تولید مثل.
▪ کاهش ناراحتی های قبل از شروع قاعدگی.
▪ کاهش علایم و نشانه های لوپوس
● منابع غذایی:
غذاهایی که شامل میزان قابل توجهی از ویتامین «ای» هستند عبارت است از: آجیل (شامل بادام، فندق، و گردو)، تخم آفتابگردان، روغن ذرت، مارگارین، مایونز، روغن سبزیجات فشرده شده خنک، شامل ذرت، گل آفتابگردان، سویا، دانه پنبه، کانولا، و سبوس گندم (غنی ترین منبع)، اسفناج و کلم پیچ، سیب زمینی و تمیس.
● اشکال دیگر:
شما می توانید فرآورده های طبیعی یا مصنوعی (ساختگی) ویتامین “ای” را انتخاب کنید. پزشک معالج شما معمولاً شکل طبیعی آن را توصیه می کند (دی- آلفا- توکوفرول). شکل ساختگی آن دل-آلفا- توکوفرول نامیده میشود.
ویتامین «ای» به صورت کپسول، قرص و ژل نرم در اختیار است و به میزان های ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰، ۴۰۰، ۵۰۰، ۶۰۰ و ۱۰۰۰ موجود است.
برای افرادی که در هضم چربیها مشکل دارند ویتامین «ای سوکسینات» (“dry-E”) بهتر است.
● نحوه مصرف:
ویتامین «ای» معمولاً غیرسمی است. میزان زیاد آن (خیلی بیشتر از ۱۲۰۰ واحد روزانه) می تواند باعث تهوع، نفخ، اسهال و طپش شود.
در صورتی که فشارخون دارید و یا اینکه از رقیق کننده های خون نظیر کومادین یا وارفارین استفاده می کنید قبل از مصرف ویتامین «ای» با پزشکتان مشورت کنید.
● تداخل های احتمالی:
تداخلات ممکن در مورد ویتامین «ای» شامل موارد زیر است:
▪ مانع از جذب ویتامین «کا» (که به انعقاد خون کمک می کند) میشود.
▪ باعث افزایش خطر خونریزی غیرطبیعی در افرادی که ضد انعقاد مصرف می کنند، میشود.
▪ با مصرف مکمل های آهن، از بین می رود و در صورت مصرف کلسترامین و کلستی پول جذب آن کاهش می یابد.
▪ استفاده بدن از ذخیره های ویتامین «آ» را افزایش می دهد، افزایش جذب ویتامین «ای» می تواند ذخیره های ویتامین «آ» بدن را کاهش دهد.
▪ افزایش جذب در صورت همراهی با سلنیوم (یک عنصر کمیاب موجود در غذاها).
▪ کاهش جذب در صورت مصرف زیاد الکل.
ویتامین ای بعد از تمرینات شدید ورزشی باعث بازسازی سریع سلولهای تخریب شده از ورزش میشود و همچنین سیستم ایمنی بدن را که بعد از تمرین شدید در ضعف مطلق قرار دارد تقویت میکند و یک آنتی اکسیدان قوی میباشد و باعث از بین رفتن سریع درد عضلانی میشود پس حتماً بعد از تمرین از ویتامین e استفاده کنید ونتایج آن را ببینید.
منبع : آکا ایران
