امروزه بسیاری از افراد به کمبود ویتامین D مبتلا هستند. این ویتامین توسط خود بدن ساخته می شود اما برای ساخته شدن نیاز به این دارد که بدن رو در معرض تابش مستقیم آفتاب قرار بدهیم. به همین دلیل، برخی ویتامین D رو یک هورمون می دانند. البته این ویتامین رو می توان از طریق بعضی از مواد غذایی مثل ماهی چرب و روغن ماهی، زرده تخم مرغ، لبنیات و مکمل ها هم تأمین کرد.
یکی از نقش های ویتامین D در بدن، کمک به جذب کلسیم و فسفر می باشد و لذا در سلامتی استخوان ها نقش مهمی دارد. مقادیر مناسب ویتامین D به کاهش وزن و کنترل وزن نیز کمک می کند.
کمبود ویتامین D عوارضی رو برای بدن به وجود می آورد. این کمبود بر روی عملکرد ذهن و بدن اثرات مخربی دارد و می تواند به بیماری های جدی مثل سرطان، دیابت، بیماری های قلبی – عروقی و ام اس و حتی تغیی خلق و خو و افسردگی منجر شود.
اما اونچه که در این پست به اون اشاره می کنیم، اثر کمبود ویتامین D بر روی خواب است. تحقیقات جدید نشان می دهند که میزان ویتامین D بدن هم بر روی کیفیت و هم بر روی کمیت خواب تأثیر می گذارد. یعنی هم باعث کمتر شدن زمان خواب می شود و هم باعث می شود که خواب راحتی نداشته باشیم. این اولین بار است که یک تحقیق نشان می دهد که کمبود ویتامین D اثرات منفی بر روی خواب دارد.
نتایج تحقیقات نشان می دهند که:
کمبود ویتامین D احتمال کاهش خواب به کمتر از ۵ ساعت در شب رو بیشتر می کند.
کمبود ویتامین D کیفیت خواب رو به زیر ۷۰٪ می رساند. این در حالیست که کیفیت خواب باید ۸۵٪ و بیشتر باشد.
منظور از بی کیفیت بودن خواب این است که مدت طولانی طول می کشد تا فرد به خواب برود یا فرد خیلی زودتر از موعد از خواب بیدار شود. همچنین بدین معنی است که فرد خواب راحتی نداشته و خواب وی چند تکه و ناآرام است و بارها در نیمه های شب از خواب می پرد.
برای افزایش دریافت ویتامین D چه اقداماتی انجام بدهیم؟
هیچ منبعی بهتر از نور مستقیم خورشید نیست. تابش مستقیم خورشید بر روی پوست (نه از پشت شیشه و پنجره)، باعث می شود که پوست بدن شروع به ساختن ویتامین D کند. اما گاهی تابش خورشید هم نمی تواند کمبود این ویتامین رو جبران کند. عواملی مثل آلودگی هوا، زمانی از روز که در معرض نور خورشید قرار می گیریم، فصلی از سال که از نور خورشید استفاده می کنیم، حجم ابر در آسمان، بر روی تولید ویتامین D در پوست، تآثیر می گذارند. همچنین، افرادی که رنگدانه بیشتری در پوست خود دارند، اشعه UVB کمتری رو جذب می کنند (وجود این اشعه در نور آفتاب برای ساخته شدن ویتامین D ضروری است و به همین دلیل هم تابش آفتاب از پشت شیشه به ساخت این ویتامین کمک نمی کند زیرا اشعه UV از شیشه رد نمی شود و به پوست نمی رسد). افراد مسن هم در معرض خطر بیشتری در زمینه کمبود ویتامین D قرار دارند.
البته توجه داشته باشید که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آفتاب مستقیم هم مضرات خودش رو دارد. سعی کنید که روزانه ۵ تا ۱۰ دقیقه، در معرض آفتاب قرار بگیرید. همچنین، از منابع غذایی ویتامین D استفاده کنید. این مواد غذایی عبارتند از: ماهی های چرب مثل ماهی سالمون، ماهی تن، اره ماهی و ساردین، تخم مرغ، لبنیات مثل شیر و ماست، و مواد غذایی غنی شده با ویتامین D که بر روی بسته بندی اونها این موضوع قید شده است. استفاده از مکمل هم یک راه دیگر برای تأمین این ویتامین است (مخصوصاً برای کسانی که احتمال این کمبود در اونها بیشتر است مثل افرادی که سن بالایی دارند یا در نقاطی زندگی می کنند که تابش خورشید در اون مناطق کمتر است).
بهترین راه برای تشخیص اینکه آیا به کمبود ویتامین D مبتلا هستید یا نه این است که از پزشک خود بخواهید که برای شما آزمایش خون تجویز نماید. کمبود ویتامین D رو به هیچ وجه دست کم نگیرید (البته در دریافت اون هم زیاده روی نکنید. حتماً با پزشک مشورت کنید).
منبع: www.huffingtonpost.com
