۵ تفاوت دیابت نوع ۱ و نوع ۲
هنگامی که دیگران می شنوند شما دیابت دارید، شروع به فرضیه سازی می کنند، که همیشه هم درست نیست. بسیاری از سردرگمی ها ناشی از این واقعیت است که دو نوع اصلی از دیابت وجود دارد، و هنوز بسیاری از مردم نمی دانند که این دو چقدر با هم متفاوت هستند.
به عنوان کسی که حدوداً ۴۰ سال پیش به دیابت نوع ۱ مبتلا شدم، با این بیماری آشنایی بسیاری دارم. من در کودکی مبتلا، و نوجوانی و بزرگسالی خود را با آن سپری کردم. زمانی که تصمیم به بچه دار شدن گرفتم، باید چگونگی مدیریت در در دوران بارداری را می آموختم.
ابتلا به دیابت نوع ۱ به این معناست که من در اقلیت هستم: از حدود ۲۹ میلیون آمریکایی که مبتلا به دیابت هستند، تنها ۲۵/۱ میلیون نفر دیابت نوع ۱ دارند. بیشتر آنها به دیابت نوع ۲ مبتلا هستند، که شکلی کاملاً متفاوت دارد.
دکتر گَری شینر، متخصص دیابت در پنسیلوانیا و نویسنده ی کتاب: مثل یک لوزالمعده فکر کن، می گوید، مقایسه نوع ۱ با نوع ۲ مانند مقایسه سیب با تراکتور است. تنها نقطه ی مشترک آن دو عدم توانایی در کنترل قند خون است. ۵ تفاوت مهم آن دو در ادامه آمده است.
۱. نوع ۱ یک بیماری خود ایمنی است، حال آنکه دیابت نوع ۲ چنین نیست.
دیابت زمانی بروز می کند که بدن شما با انسولین مشکل داشته باشد، هورمونی که در تبدیل قند موجود در غذاها به انرژی کمک می کند. زمانی که در بدن شما انسولین کافی وجود ندارد، قند در جریان خون ذخیره می شود و می تواند شما را بیمار کند.
افراد مبتلا به هر دو نوع دیابت ۱ و ۲ با این مشکل مواجه هستند، اما متفاوت آنها چیست. اگر فرد مبتلا به نوع ۱ باشد، بدن او به هیچ وجه انسولین تولید نمی کند. به همین دلیل، نوع ۱ این بیماری یک بیماری خود ایمنی است، به نحوی که به سیستم ایمنی بدن حمله می کند و سلول های سازنده ی انسولین در پانکراس را از بین می برد. هیچ کس دقیقاً نمی داند چه چیزی باعث آن می شود، اما به احتمال زیاد نقش ژنتیک است.
بدن افراد مبتلا به نوع ۲، انسولین می سازند، اما یا مقدار آن کافی نیست یا استفاده از آنچه ساخته می شود، مشکل است. عوامل عمده در خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ چاقی (به ویژه اضافه وزن در ناحیه ی اطراف شکم) و کم تحرکی هستند. داشتن پیشینه ی خانوادگی نیز خطر ابتلا را افزایش می دهد.
۲. دریافت انسولین برای افراد نوع ۱ ضروری است؛ حل آنکه برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ درمان های متنوعی وجود دارد.
از آنجا که بدن افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ هیچ انسولینی نمی سازند، آنها به تزریق روزانه و یا پوشیدن یک پمپ انسولین که به بدنشان متصل است، نیاز دارند. بدون انسولین، آنها خواهند مُرد.
برای نوع ۲ طیف بیشتری از گزینه های درمان وجود دارد. ممکن است به شما گفته شود فقط روی رژیم غذایی خود نظارت کنید، بیشتر ورزش کنید و کمی وزن کم کنید، اما اکثر مبتلایان به دیابت نوع ۲ قرص مصرف می کنند تا بدن را به تولید انسولین و یا کمتر کردن سطح قند خون وادار سازند. اگر این تلاش ها موثر نبود و بیماری بدتر شد ممکن است به تزریق انسولین نیاز باشد.
۳. افت قند خون در دیابت نوع ۱ بسیار شایع است.
قند خون بالا خطرناک است، اما افت شدید قند خون که هیپوگلیسمی خوانده می شود نیز ممکن است موجب ضعف، سرگیجه، تعریق و لرزش شود. در موارد شدید می تواند فرد را بیهوش و حتی تهدید کننده ی زندگی باشد.
گرچه هر کسی می تواند تا حدی آن را تجربه کند، اما در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ بسیار رایج است. به همین دلیل نیاز است تا مقدار انسولین دریافتی (از طریق تزریق یا پمپ) بر اساس مصرف مواد غذایی و سطح فعالیت با دقت محاسبه شود. آگاه باشید که این امر همیشه آسان نیست، و دریافت انسولین بیشتر از حدی که به آن نیاز دارید، می تواند سطح قند خون را کاهش دهد. حتی ورزش، هر چند که سالم است، اما می تواند موجب کاهش قند خون شود.
اگر مبتلا به علائم هیپوگلیسمی هستید، باید برای افزایش سریع قند خون اقدامی نمائید. که این امر ممکن است به معنای نوشیدن یک لیوان آب میوه، خوردن مقداری آب نبات یا مصرف قرص یا ژل حاوی گلوکز باشد.
۴. اگر شما به دیابت نوع ۲ مبتلا هستید، خوردن غذاهای شیرین می تواند بسیار خطرناک باشد.
غافلگیر شدید؟ اگر چه برای هیچ کس پرخوری شکلات هوشمندانه نیست، اما شینر می گوید که، افراد با دیابت نوع ۱ به طور کلی می توانند هر آنچه می خواهند بخورند، مشروط بر آنکه با دوز انسولین آنها مطابقت کند. بنابراین اگر می خواهید برای رفتن به یک جشن تولد برنامه ریزی کنید، می توانید به سادگی انسولین بیشتری برای مبارزه با یورش قند از کیک مصرف کنید.
اگر مبتلا به نوع ۲ هستید، ممکن است نیاز باشد کمی بیشتر مراقب مواد غذایی مصرفی خود باشید. اغلب افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ انسولین مصرف نمی کنند و اگر شما نیز مبتلا هستید از انسولین استفاده نمی کنید، بدین معناست که شما راهی آسان برای بی اثر کردن آنچه می خورید، ندارید. دیابت نوع ۲ تقریباً ارتباط مستقیمی با چاقی دارد، و خوردن مقدار زیادی شیرینی می تواند به راحتی به افزایش وزن منجر شود.
۵ . دیابت نوع ۱ معمولاً در بچه ها تشخیص داده می شود؛ اما دیابت نوع ۲ بعداً بوجود می آید.
اگر چه این احتمال وجود دارد یک بزرگسال نیز به دیابت نوع ۱ مبتلا شود، اما ابتلا به آن در دوران کودکی بسیار شایع تر است. (به همین دلیل به دیابت نوجوانی معروف است.)اما ابتلا به دیابت نوع ۲ همچنان که پا به سن می گذارید،احتمال بیشتری می یابد: خطر ابتلا بعد از سن ۴۵ سالگی بیشتر می شود.
صرف نظر از زمانی که متوجه می شوید به دیابت مبتلا شده اید، یا کدام نوع از دیابت را دارید، جدی گرفتن آن بسیار مهم است. بسیاری از مردم تصور می کنند که نوع ۱ نوع “بد” است و نوع ۲ فقط یک ناراحتی جزئی است، اما هر دو می توانند به عوارض جدی مانند کوری، قطع عضو و نارسایی کلیه منجر شوند. اما نتیجه ی مهم این است که امکان زندگی سالم و طولانی با هر شکل از این بیماری وجود دارد. داروی خود را طبق دستور مصرف کنید، سطح قند خون خود را مکرراً کنترل کنید، خوب غذا خوردن، ورزش و محدود کردن استرس همگی از نکات کلیدی هستند.
منبع: www.aftabir.com
