خواروبار

?برخی از این فروشگاه‌ها از نوع زنجیره‌ای هستند. از جمله سون ایلون بزرگترین اداره کنندهٔ کانوینس استور در دنیاست و بیش از ۳۹۰۰۰ مغازه در ۱۸ کشور دنیا از جمله ژاپن، آمریکا، کانادا، فیلیپین، هنگ کنگ، تایلند، مالزی و تایوان دارد. این شرکت در سال ۱۹۲۷ تأسیس شد و دفتر مرکزی آن در دالاس تگزاس واقع شده‌است. سون ایلون در ابتدا از ۷ صبح تا ۱۱ شب باز بودند ولی بعداً به صورت شبانه‌روزی اداره شدند.

?از مشاغل سنتی در ایران، خواربارفروشی که بقالی هم می‌گویند (در معنی خُرده بارفروشی) که در آن بیشتر مایحتاج خوراکی (جز نان) و مواد اولیهٔ غذایی مردم، مانند لبنیات، حبوبات، روغن، آرد، برنج، قند، چای، شکر، مواد چاشنی غذا، خشکبار، خرما، سرکه، آبغوره، زرشک پلویی، شیره و نیز انواع میوه به فروش می‌رسید.

?پیشهٔ خواربارفروشی، که جز در شهرها و قصبه‌های کوچک، رفته رفته در حال فراموشی است و جای خود را در شهرهای بزرگ به سوپرمارکت‌ها و میدان‌ها تره بار دولتی داده‌است، در ایران پیشینه ای کهن دارد.

?بقال می‌بایست ریز و درشت مایحتاج روزانهٔ مردم را بشناسد و آن‌ها را تهیه کند و بر خوب و بد اجناس آگاهی یابد و از تحولات قیمت‌ها باخبر باشد. ترتیب اجناس در بقالی‌های سنتی چنان بود که در جلو در دکان اجناس ارزان قیمت تر نهاده می‌شد که اگر دست دزدی بدان رسید، ضرر کمتری متحمل بقال شود.

?در وسط دکان پیشخوان و ترازو و چرتکه و نشیمنگاه بقال جای داشت و در پشت سرش اجناس گران‌قیمت تر بود. بقالان پیش از کاسبان دیگر، جز نانوایان دکان‌های خود را می‌گشودند و دیرتر از همه نیز می‌بستند. یکی از شیوه‌های معامله در بقالی نسیه بَری بود، بدین صورت که مشتریان هرچه می‌خواستند، اگر خوش‌حساب بودند، می‌بردند و ماهانه یا هفتگی حساب خود را می‌پرداختند.