راهسازی عملیاتی برای ایجاد یک جاده بر روی زمین بین 2 نقطه با عرض مشخص است که شامل کارهایی مانند زیرسازی، روسازی، قرار دادن جدول و علائم راهنمایی و رانندگی در جاده است. در این مقاله مراحل راهسازی از ابتدا تا انتها توضیح داده می شود.
مرحله اول
در ابتدای مسیر راهسازی، باید یک نقشه توپوگرافی که مشخصات فیزیکی زمین برای ناحیه جاده را در بردارد را تهیه کنید. حتما این نقشه باید دارای منحنی های میزان باشد. همچنین در این مرحله از راهسازی ، باید مشخصات زمینی که قرار است جاده در آن ساخته شود، مشخص شود. نوع زمین می تواند به صورت دشتی، تپه ماهوری یا کوهستانی باشد. سپس مشخصات مربوط به جاده مانند اینکه تعداد خطوط عبور در مسیر رفت و برگشت و درجه راه باید مشخص شود. سرعت طرح و حداقل و حداکثر شیب مجازی که این جاده می تواند داشته باشد، را نیز باید مشخص کنید.
مرحله دوم
در این مرحله از راهسازی باید پرگارزنی راه انجام گیرد. در ابتدا باید شعاع مناسب را با توجه به مقداری که در مرحله قبل و از مقدار شیب به دست آوردید، محاسبه کنید. سپس از ابتدای جاده تا انتهای جاده، دایره هایی با شعاع محاسبه شده رسم کنید، به گونه ای که کل مسیر را پوشش دهد.
مرحله سوم
این مرحله یکی از مهمترین مراحل در راهسازی است. در این مرحله باید خطوط شکسته مشخص شوند. برای مشخص کردن خطوط شکسته در راه، نیاز است به مواردی توجه فرمایید. از جمله اینکه جاده طراحی شده شما باید تعداد شکستگی ها و انحناهای کمینه داشته باشد. همچنین زاویه ای که مسیر را منحرف می کند باید حداقل مقدار خود باشد. با در نظر گرفتن این موارد محل خطوط شکسته را تعیین کنید. همچنین قوس های قائم مسیر را نیز طراحی کنید. اگر به نکات گفته شده دقت کنید، می توانید خطوط شکسته بهینه را طراحی کنید.
مرحله چهارم
در این مرحله از راهسازی ، پروفیل طولی و خط پروژه را می بایست رسم کنید. برای رسم پروفیل طولی، یک منحنی دو بعدی رسم کنید. بعد افقی این منحنی شامل فاصله از ابتدای جاده و بعد عمودی آن شامل ارتفاع نقطه های زمین است. برای اینکه نقاط مختلف را بر روی منحنی مشخص کنید، فاصله های بین نقاط را بر اساس نوع زمین که در مرحله اول مشخص شد، در نظر بگیرید. برای رسم خط پروژه نیز کافی است از مقدار شیب طولی که در مرحله اول مشخص شد، استفاده نمایید.
مرحله پنجم
این مرحله شامل روسازی جاده و ترافیک قرار گرفته در آن است. روسازی راه مرحله ای است که بر روی لایه آخر خاک متراکم شده انجام می شود و شامل زیر اساس، اساس، یک لایه از آسفالت یا بتن است. مقدار هر یک از اینها را باید بر اساس محاسبات به دست آورد. این بخش از راهسازی با هدف افزایش مقاومت زمین در برابر فشاری که از سمت لاستیک ماشین بر آن وارد می شود، انجام می گیرد.
مرحله ششم
در این مرحله، نقاط عرضی می بایست رسم شوند. برای رسم این نقاط باید به 2 نکته توجه کنید:
برای محل هایی که دارای خاکبرداری هستند، باید آب روهای طولی رسم شوند. شیروانی هایی که برای خاکبرداری رسم می شوند تا حد امکان باید دارای شیب کوچک و ملایم باشند. برای هر ایستگاه باید مقاطع عرضی بر اساس مقادیر ارتفاع نقطه های وسط، چپ و راست جاده از پلان و اختلاف ارتفاع بین نقطه میانی جاده با خط پروژه که در مرحله چهار به دست آمد، رسم شود.
مرحله آخر عملیات راهسازی
باید مقدار خاک برداری برای سطوحی که بالاتر از سطح نرمال زمین هستند و مقدار خاک ریزی برای سطوحی که پایین تر از سطح نرمال زمین هستند، در این مرحله از راهسازی مشخص شود. همچنین در این مراحت قرار گرفته بین منحنی بروکنر و خط اساسحله، جدول مربوط به عملیات خاکی طبق مقدار خاکبرداری و خاکریزی، تهیه می شود. منحنی بروکنر بر اساس جدول عملیات خاکی که تهیه شد، رسم می شود. این منحنی بر اساس حجم های قرار گرفته در جدول عملیات خاکی و فاصله بین ایستگاه ها از مبدا مشخص می شود. مرحله آخر راهسازی شامل حساب کردن عزم حمل است که همان مس است.
