الوند

شهر الوند دومین شهر بزرگ استان قزوین از نظر جمعیت و مرکز شهرستان البرز در ۱۴ کیلومتری جنوب شرقی شهر قزوین واقع شده.

شهر صنعتی البرز بعنوان یکی از بزرگترین شهرهای صنعتی ایران در محدوده مستقیم شهر الوند بوده و شهرک صنعتی لیا در نزدیکی این شهر قرار گرفته‌است. این شهر یکی از شهرهای مهاجر پذیر به علت تداخل با کار در شهر صنعتی است.

شهر سرسبز الوند دارای خاک بسیار حاصلخیزی بوده و اطراف شهر پر از باغها و کشتزارهای زیبا می‌باشد. شعبه‌ای از دانشگاه پیام نور و مؤسسه آموزش عالی کار در این شهر قرار دارد. الوند زادگاه موسیقیدان و خواننده شهیر ایرانی استاد ابوالحسن خان اقبال آذر می‌باشد.

فعاليت‌ اقتصادي‌

فعاليت‌ اقتصادي‌ اين‌ شهر پيش‌ از اين‌ زراعت‌، کارگري‌ و باغداري‌ بود. زمين‌هاي‌ کشاورزي‌ الوند که‌ غالباً از نوع‌ درجة يک‌ و دو و از خاک‌هاي‌ حاصل‌خيز به‌ شمار مى‌آيند ، در 1360ش‌، 768 هکتار بود که‌ عمدتاً (7/98%) به‌ صورت‌ آبى‌ بهره‌برداري‌ مى‌شد.

جاهای گردشگری الوند

عمارت اربابی یا خانه اربابی

عمارت اربابی در شهرستان البرز استان قزوین واقع شده و از آثار تاریخی شهر الوند است. این بنا که از آثار به جای مانده از اواخره دوره قاجار و اوایل پهلوی است، منزل مسکونی ارباب منطقه الوند بوده و مالکیت آن متعلق به موقوفات خاندان شیخ الاسلام است.

عمارت اربابی که در نزدیکی تپه تاریخی الوند قرار گرفته در فهرست میراث ملی غیر منقول به ثبت رسیده است.

تپه الوند

تپه الوند مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان است و در الوند، جنوب شرقی شهر واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۳۱۵۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است

مسجد قدیمی الوند

مسجد جامع شهر الوند مزین به نام حضرت ابوالفضل‌العباس(ع) واقع در تقاطع خیابان امام خمینی(ره) و خیابان شهید مطهری تقریباً در مرکز شهر همچون نگینی در کالبد شهر الوند جای گرفته است.

بنای اولیه این مسجد در سال 53 به وسیله عده‌ای از خیرین مؤمن این شهر بنیان نهاده شد و ساخت بنای آن به دست یک روحانی معمار به نام شیخ اصفهانی صورت گرفت.تا سال 56 اطراف آن با دیواری به ارتفاع سه متر با آجر و ملات گلی ساخته شد و به وسیله هیئت حضرت ابوالفضل (ع) سقف آن با چادر برزنتی پوشانده و حدود دو سال به همین صورت از آن برای برگزاری نماز جماعت و مجلس عزاداری و کارکردهای دیگر استفاده شد.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 57 از سوی شخصی به نام شیخ علی و همکاری شهیدان حاج محمد شمس‌دوست و شکرالله عباسی و مرحوم حاج محمد رجبی و دیگر اعضای هیئت، ادامه ساخت‌وساز آن با استفاده از کمک‌های مردمی و با مصالح مقاوم‌تری مسقف شد.